Όλοι φοβόντουσαν τη νύχτα

γιατί δεν έβλεπαν το φως

αλλά με τον ιππότη

οι ψυχές ήξεραν

ότι οι νύχτες ήταν πάντα φωτεινές.

Είχαν μάθει πρώτα για τις λευκές

αλλά δεν είχαν φανταστεί

τις φωτεινές.

Δεν ήταν ποτέ κάτι το φυσιολογικό

ενώ για εκείνον έπρεπε πάντα

να μπορεί να προσφέρει φως

όσο ισχυρό κι αν ήταν το σκοτάδι

γιατί κανείς άλλος δεν θα το έκανε

ενώ υπήρχε ανάγκη για τους αθώους.

Τώρα όμως οι ψυχές

είχαν ζήσει αυτό το φως

κι ήξεραν πόσο δυνατό ήταν.

Άλλωστε και το κάστρο ήταν του φωτός

για να προστατεύει

κάθε αθώο

που θα χρειαζόταν το φως του

για να σωθεί.

Δεν ήταν τυχαίο άλλωστε

που το Τέρας ήταν φωτονικό

αυτό ήθελε

ο χαμαιλεοντικός χρόνος

για να λειτουργεί

ακόμα και ταυτόχρονα

στον ίδιο χωροχρόνο.

Γι’ αυτό ο ιππότης προκαλούσε δέος

στους εχθρούς.

Ήταν του κλέους

και το ήξεραν.