Οι εικόνες του ναού ήταν τόσο οικείες

που είχαν την εντύπωση

ότι ήταν το σπίτι του.

Από την αρχή ήταν αντικείμενα του κάστρου

ακόμα και πριν γεννηθεί

ως ιδέα στις ψυχές

ενώ ήξεραν για την παλιά ιστορία

χωρίς όμως να ξέρουν λεπτομέρειες

εκτός από το δέντρο.

Μάθαιναν σιγά σιγά

πώς λειτουργούσε

γιατί αυτή η βαθύτητα

αποτελούσε αρχικά ένα εμπόδιο

μόνο μετά κατάλαβαν

ότι ήταν πάντα ορθάνοιχτος μαζί τους

σαν μία εκκλησία

αλλά ποιος ήξερε να τη διαβάζει

ποιος καταλάβαινε τους κώδικες;

Αυτό ήταν το θέμα.

Πιο μετά αντιλήφθηκαν

ότι δεν υπήρχε λόγος

να κατανοούν

τα πάντα

ήταν ταυτόχρονα

νησί του Χρόνου

κι ωκεανός.

Τότε άρχισαν να νιώθουν

το χάδι της αρμονίας.

Μέσα στον ναό

υπήρχαν πολλές εικόνες

αλλά δεν ήταν όλες ίδιες

η καθεμία είχε τη σημασία της

η καθεμία ήταν σπουδαία

αλλά ένας ήταν ο τρούλος

που τις προστάτευε όλες.