Στον ναό έβλεπαν και το βάθος του
δηλαδή την ικανότητά του
να νιώθει τους αθώους.
Δεν είχε τα στοιχεία του αρνιού.
Ήταν ένας άνθρωπος, ένα λιοντάρι,
ένας ταύρος κι ένας αετός.
Αλλά ποτέ αρνί…
Κι όμως ήξερε πώς ένιωθαν
γι’ αυτό τα πρόσεχε
σαν να ήταν βοσκός
και το σπαθί του, γκλίτσα…
Ταυτόχρονα
αυτό το βλέμμα του αγγέλου
όπου δεν φαίνεται ο φύλακας
έδινε την εντύπωση
ότι ήταν χωρίς πανοπλία
και τότε δάκρυζαν
για όσα έκανε
με ένα μόνο σώμα
για τις ψυχές του
έτσι τον αγκάλιαζαν
με την αγάπη τους
σαν να ήταν…
Δεν ήξεραν πώς να το πουν.
Μόνο στην εκκλησία
δεν υπήρχε ανάγκη
να τα πουν
γι’ αυτό το βλέμμα τους
τα έλεγε.
Τον πρόσεχαν
σαν να ήταν μικρό παιδί
κι αυτό τους χαροποιούσε
ενώ ήξεραν ότι αυτός
θα τις έσωζε.