Η προσφορά δεν ήταν μόνη

αλλά πολυκυκλική.

Στην αρχή οι ψυχές

δεν τόλμησαν

να το ζητήσουν

αλλά μετά τη μεταμόρφωση

όλα ήταν διαφορετικά.

Κι αυτό που ήταν αδιανόητο

μέσω του κάστρου

ήταν πια όχι μόνο φυσιολογικό

αλλά δεδομένο

σαν να υπήρχε

από την αρχή

το αίτημα του Χρόνου

για να χαίρονται πολλαπλά οι ψυχές.

Έτσι κάθε νέα προοπτική

κάθε νέο δώρο

ήταν εμπλουτισμός πραγματικότητας

για να ζήσουν την ελευθερία τους

χωρίς εμπόδια

και φραγμούς

άλλωστε το κάστρο

δεν άφηνε αυτές τις επιθέσεις

της βαρβαρότητας.

Λειτουργούσε σαν μια τεράστια ασπίδα

προστάτευε τα πάντα

και την εκκλησία

αλλά πρώτα

τις ψυχές

γιατί ήταν θεμελιακές.

Αυτό κατάλαβες

μετά τη μεταμόρφωσή σου

γιατί ζούσες

τη φωτοκλασία.