Η αγάπη τους δεν είχε μέτρο

γιατί απλά ξεχείλιζε

χωρίς να περιμένει κάτι

και κάθε φορά

που ήθελε να ξαποστάσει

ήταν πάντα στο πλευρό του

για το πληγωμένο σώμα του,

όλος ο κόσμος είχε φτιαχτεί

για να συναντηθούν

κι αν δεν τον είχαν βρει

θα τις είχε ψάξει

με το φως του

αφού αυτό θα αναγνώριζαν οι ψυχές.

Πρόσεχαν κάθε σημείο

του σώματός του

σαν να ήταν το δικό τους

και το φρόντιζαν

σαν να ήταν

ο μικρός τους άνθρωπος

γιατί με τα μάτια

της αγάπης τους

αυτόν έβλεπαν.

Το είχε μάθει

με την πάροδο του χρόνου

γιατί μόνος του

δεν έδινε ποτέ σημασία

στο σώμα του

αφού το μόνο που είχε σημασία

ήταν το έργο.

Μετά όμως με τις θήκες

της ουσίας

κατάλαβε και την αξία

του κόσμου των ψυχών.