Σκέφτηκαν

ότι το κάστρο γεννιέται με τη θέληση

κι αυτή ήταν κοινή

λες κι όλα είχαν γίνει για να το δημιουργήσουν

έτσι συνειδητοποίησαν

ότι τα ίχνη του υπήρχαν ήδη

με κάθε αντικείμενο

που είχαν πλάσει

γιατί το καθένα

όχι μόνο θα ζούσε μέσα του

αλλά θα συμμετείχε ενεργά

στην απελευθέρωσή του

από το αδιανόητο

και την ουτοπία.

Και τώρα ήξεραν

ότι η απόφασή τους είχε παρθεί

και το κάστρο

είχε γίνει ήδη ένα όραμα.

Έτσι κάθε πράξη

είχε τη σημασία της

γιατί ανήκε στην ουσία.

Είχαν μάθει να μην εγκαταλείπουν

γιατί η δύναμή του

τους έδινε τεράστια δύναμη

κι η ατέλειωτη γλύκα του

τις έκανε να στάζουν

μέλι

όταν έβλεπαν πόσο έντονο

ήταν το φως που ξεχείλιζε

πάνω τους

για να τις προστατέψει

και να ζουν ελεύθερα

τα θέλω τους

μέσα στον δεσμό αρμονίας

για να φτάσουν μαζί στην τελειότητα.