Η χαρά ήταν πολλαπλασιαστική από το πρωί
όταν είχαν την απίθανη θέα
χάρη στο κάθετο βλέμμα
που του είχε προσφέρει
το πρόσωπο σπαθί
ακόμα και πριν αρχίσει
να μιλά στις ψυχές
γιατί ήθελε να μάθουν
ακόμα και τη σιωπή του
αφού άκουγε τη δική τους.
Βέβαια ήξερε ότι προτιμούσαν τον Λόγο
και γι’ αυτό τους μιλούσε
σε κάθε πράξη
για να τον νιώθουν από όλες τις πλευρές
χωρίς εξαίρεση
ούτε καθυστέρηση
αλλά πάντα με βραδύτητα
αφού ο Χρόνος ήταν μαζί τους
κι ήταν κι αυτές μαζί του
γιατί ήταν με αυτόν
που το έκανε από την αρχή.
Έτσι είχαν κάθε απόλαυση
των θέλω τους.
Και δεν υπήρχε αμφιβολία
γιατί ένιωθαν τη διαφορά
που έκανε τη διαφορά.
Ήθελαν τα πάντα
κι όχι μόνο το σώμα
και τη σκέψη
έτσι ένιωθαν το μεγαλείο
της γενναιόδωρης προσφοράς
χωρίς όμως
να βλέπουν το θαύμα
απ’ έξω.