Αρχικά είχαν την εντύπωση
ότι το φωτοστέφανο
ήταν μόνο ένας κώδικας
των αγιογράφων
για να φανεί το ιερό στοιχείο,
δεν μπορούσαν να φανταστούν
την ομορφιά του.
Δεν ήξεραν πόσο όμορφη
είναι η αλήθεια
κι έπρεπε να δουν τον κόσμο
μέσω του ιππότη
για να δουν το Κάστρο
και την ομορφιά.
Δεν ήταν μόνο ένας κώδικας
αλλά και ίχνος της ουσίας.
Ήταν σαν την παραβολή του τυφλού…
Και τώρα έβλεπαν.
Έβλεπαν το φως
σε κάθε του μορφή
κι ήταν πια αναγκαίο
για τη ζωή τους.
Οι ψυχές το ήθελαν
και το είπαν
άμεσα.
Ήταν το θέλημα.
Οι ψυχές ήξεραν πώς να χαρούν
κι ήξεραν πώς να βοηθήσουν
με τις χάρες τους.
Έτσι κατάλαβαν
και τη σημασία του φωτοστέφανου
αφού ήταν ενίσχυση
στην ικανότητα
να παράγει χαρά ψυχών.
Αυτή ήταν η ομορφιά του.