Όσο πιο βαθιά ήταν η σχέση τους
τόσο πιο φωτεινά έβλεπαν
πόσο τις προσέχει
και μάλιστα με κάθε τρόπο
γιατί ήταν θεμελιακός δεσμός.
Κι αν δεν έλεγαν τίποτα
ήταν μόνο επειδή ήταν δεδομένος
κι ήξεραν πόσο τις ένιωθε
αφού ήταν ανοιχτά βιβλία
με δύο σελιδοδείκτες.
Όσα διάβαζαν κι άκουγαν
ήταν αυτά που έβλεπαν
ακόμα και μέσα στο σκοτάδι
γιατί ήταν φωτεινά.
Άλλωστε τους έκανε πάντα
όλες τις χάρες
ακόμα και τις ανείπωτες.
Ήταν μάλιστα
κι ένας από τους λόγους
που είχαν τόσα μουσικά όργανα
μέσα στο Κάστρο.
Έτσι κάθε φορά
που ένιωθε ότι το ήθελαν
έπαιρνε ένα από αυτά
για να παίξει ζωντανά
μπροστά τους
για να δει το πρόσωπό τους
να χαμογελάει
και τα μάτια τους
να γυαλίζουν
αφού ζούσαν
τα θέλω τους
ακόμα
και τα πιο κρυφά.
Γι’ αυτό ήταν μούρλια.