Στο τραπέζι τα πράγματα άλλαζαν

το γεύμα είχε πια άλλη φύση.

Οι ψυχές είχαν μείνει άφωνες

άκουγαν για μία ιστορία

που τους ήταν παντελώς άγνωστη

γιατί ποτέ κανείς

δεν την είχε πει με αυτόν τον τρόπο

δεν ήταν μόνο οι αναμνήσεις

όπως κάνουν όλοι οι μεγάλοι

μιλούσε μόνο για την ουσία

της Ιστορίας

και παντού υπήρχε το άγγιγμα του δέντρου

της γαλαζοαίματης βελανιδιάς

αλλά ήταν και το ύφος

μιλούσε για δεδομένα

κι όχι απλώς γεγονότα

δεν ήταν μία άλλη ιστορία

αλλά η βαθιά.

Δεν άκουγαν κάποιον παλαίμαχο

αλλά πολεμιστή της Ανθρωπότητας

τίποτα δεν ήταν συγκρίσιμο.

Ενώ βρίσκονταν μαζί του

στο βαθύ παρελθόν

τίποτα δεν ήταν όπως ήξεραν

όλα ήταν νέα.

Δεν ήταν ότι είχε απορροφήσει

όλα τα βιβλία

που του είχαν κάνει δώρο

οι ψυχές

αλλά είχαν μπει το καθένα

στη θέση του

στη βιβλιοθήκη

της σκέψης του.