Μέσα στο Κάστρο
υπήρχαν και ανθρώπινα κοσμήματα
που είχαν σχεδιαστεί
μέσω της ομορφιάς της αλήθειας
για την αλήθεια της ομορφιάς.
Ήταν ένας άλλος τρόπος
να φανεί
το φως του δέρματος
και το δέρμα του φωτός.
Αυτό συνδυάστηκε
με την επιλογή του χρυσού
που διέσχιζε τους αιώνες
χωρίς ν’ αλλάξει,
χωρίς ν’ αλλοιωθεί
για να κρατήσει
η μνήμη του
το σχήμα
που του έχει ανατεθεί
για να ζήσει
η ομορφιά
και πέρα των ορίων
γιατί αυτό ήταν το πρέπον.
Και κάθε φορά
που τα φορούσαν
οι ψυχές
προκαλούσαν τη χαρά
του ιππότη
αφού έβλεπε έμπρακτα
τη συνέχεια του έργου
που ήθελε
η ίδια η Ανθρωπότητα
γι’ αυτό ανήκαν
στον θησαυρό του Κάστρου.