Στην αρχή νόμιζαν οι ψυχές

ότι η έκφραση παντός Χρόνου

ήταν μόνο συμβολική.

Μόνο όταν έμαθαν πώς λειτουργούσε η βελανιδιά

κατάλαβαν πόσο θεμελιακή ήταν

για την ουσία του φωτός.

Μόνο όταν είδαν το αρχειακό υλικό του Κάστρου

κατάλαβαν ότι επρόκειτο

για κομμάτια της ιστορίας

πάνω σε μία χρονοστρατηγική σκακιέρα

αλλά υπήρχαν πολλές σκακιέρες

με άλλα ονόματα

όπως το goban και το shogiban.

Αρχικά θεωρούσαν ότι ήταν μόνο

στρατηγικά παίγνια

αλλά σιγά σιγά

μπήκαν στο νόημα

κι είδαν γιατί αυτές οι ασκήσεις

ζωής και θανάτου

είχαν την αξία τους

για τον αγώνα της Ανθρωπότητας.

Ήταν σαν λήμματα των μαθηματικών

που έπρεπε να αποδείξει

για να πλάσει ένα καινούργιο θεώρημα.

Δεν είχαν νόημα από μόνες τους

και τους άρεσε όταν άρχισε

να τους δείχνει σε πρακτικό επίπεδο

συστήματα, τακτικές,

ανοίγματα και φινάλε.

Άλλωστε το ίδιο έκαναν με τα μουσικά όργανα

διότι είχε πάντα στο μυαλό την ορχήστρα.

Έτσι απολάμβαναν το πρωινό

των πέντε ηπείρων

για ένα τρίψυχο.