Χάρη στον φωτονικό υπολογιστή
που ήταν υπερλογιστής
η μνήμη του φωτός
μέσα στο κάστρο
ήταν τεράστια.
Διότι κάθε μέρα την εμπλούτιζαν
με τα έργα τους.
Κάθε δημιουργία αποτελούσε
ένα νέο ίχνος για το κάστρο.
Ήταν σαν να ερχόταν
ένα επιπλέον φως
μέσα στις αίθουσες,
ένα καινούργιο φωτιστικό,
ένα νέο κερί
για να σταθεί δίπλα στα άλλα
και να φωτιστεί
άλλο ένα σημείο της γνώσης.
Ήταν ταυτόχρονα
και στοιχείο της αρμονίας
αφού είχε παραχθεί
από το ψυχικό κράμα
με βαθιά αγάπη.
Ήταν σαν ένα νέο όργανο
στην ορχήστρα
για να μπορεί να πει
για την ομορφιά
μιας άλλης περιοχής του κόσμου
όσο μακριά κι αν ήταν.
Είχαν δει αυτήν την εικόνα
στα Ηνωμένα Έθνη
αλλά στο κάστρο ήταν
η ίδια η διακόσμησή του.
Σαν ένα νέο βιβλίο
στη βιβλιοθήκη της αρμονίας.