Μόνο τα παλαιοβιβλιοπωλεία

δεν είχαν αλλάξει.

Σκέφτηκε ότι έμοιαζαν

με την πόλωση του κενού.

Ήταν μικρά σημεία αναφοράς

για όσους ήξεραν τις παλιές γραφές

που όλοι είχαν ξεχάσει

λόγω της λήθης της κοινωνίας.

Έβλεπε κενές θεωρίες

να εμφανίζονται και να κυριαρχούν

πριν εξαφανιστούν

σαν να ήταν φαινόμενο μόδας.

Αλλά η ιστορία δεν είχε αλλάξει

κι ακόμα λιγότερο η ψυχοϊστορία.

Τα μαθηματικά της εμπλουτίζονταν

μέσα στην άγνοια των ατόμων

κι εξηγούσαν όλο και βαθύτερα

τα φαινόμενα των ιχνών.

Λειτουργούσαν συνδυαστικά με τη στρατηγική

για να παράγουν τη βαθιά ιστορία

που ήταν όχι μόνο ανέφικτη

αλλά κι αδιανόητη

για τους περισσότερους.

Αυτός όμως ήξερε πόσο αποτελεσματική ήταν

όταν εφοδίαζε

μια ακραία νοημοσύνη

που ζούσε σε μια υπερβολική ιεραρχία.

Πάνω στις πέτρες

έβλεπε τα ίχνη του Χρόνου

σαν να ήταν

στα τετράδιά του

και διάβαζε τα πολύτιμα στοιχεία

που άλλοι τα έλεγαν

μυστικά.