Στο Κάστρο είχε μπει νέο φως,

το είχαν αποφασίσει οι ψυχές

γιατί ήθελαν να βλέπουν

ακόμα πιο βαθιά

χωρίς όμως αυτό να είναι έντονο.

Ήθελαν να είναι χάδι

για τον ιππότη

και να είναι συμβατό με το δέρμα του.

Πρόσεχαν κάθε λεπτομέρεια

γιατί μέσα στο ιπποτικό

έβλεπαν και το ιερό

που αγαπούσαν

με πηγαίο τρόπο.

Έτσι το χάδι του φωτός

μέσα στο Κάστρο

είχε έρθει να συμπληρώσει

το θέλημα

της λευκής νύχτας.

Έπρεπε να υπάρχει

χωρίς να εμποδίζει.

Έπρεπε να ακούει

τη φωνή του

ακόμα και ψιθυριστά

για να είναι συντονισμένο

μαζί τους.

Camera.

Έτσι θα μπορούσε

να τις διαβάζει ανοιχτά

χωρίς να κλείνουν τα μάτια

όταν η ανάσα του

θα τις ανάσαινε

για να ζήσουν την αρμονία

και να απολαύσουν την ομορφιά.

Έτσι ήταν το χάδι του φωτός.