Οι ψυχές έβλεπαν πια όλα τα δεδομένα

της νέας αποστολής

κι ήξεραν ότι τίποτα δεν είναι αυτονόητο.

Δεν φοβόντουσαν

απλώς πρόσεχαν τις κινήσεις

που έπρεπε να γίνουν πράξεις

οι οποίες θα ήταν μη αναστρέψιμες.

Έπρεπε να τα καταφέρουν

ήταν θέμα Χρόνου

κι ο Χρόνος ήταν μαζί τους.

Αυτό ποτέ δεν το είχε υπολογίσει

η βαρβαρότητα στον Ψυχρό Πόλεμο

γιατί θεωρούσε ότι ο χώρος ήταν κυρίαρχος

και πόνταρε μόνο πάνω σε αυτόν

δίχως να δίνει σημασία

στους ανθρώπους.

Και τώρα αυτό γινόταν

με τις επιθέσεις

κατά του λαού

που ζούσε κάτω από τον ουρανό

και πάνω από το σιτάρι.

Τον ήξερε καλά κι αυτόν

και γνώριζε την ανθεκτικότητά του.

Γι’ αυτό ήταν από την αρχή μαζί του

για την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Ακόμα κι όταν οι περισσότεροι

είχαν ξεχάσει

λόγω δογματισμού

τον Τεχνητό Λιμό

που είχε γενοκτονήσει

τόσα εκατομμύρια…

Έτσι ήταν από την αρχή έτοιμος

και γι’ αυτή τη νέα μάχη

της Ανθρωπότητας.