Εξέταζε τις εξελίξεις που του έστελνε
το τέρας για τη διαχείριση της αντίστασης
στην βάρβαρη εισβολή.
Έπρεπε να ενισχυθεί όχι μόνο το οπλοστάσιο
της άμυνας αλλά και το ηθικό των συμμάχων
που δεν είχαν πάψει να υποστηρίζουν
το έργο της αντίστασης για να προετοιμαστεί
εκείνο της αντεπίθεσης. Ήταν
απαραίτητο σε αυτόν τον αγώνα
γιατί ήξερε ότι και τα όπλα έχουν
ένα όριο.
Το πρόβλημα ήταν και νοητικό.
Χρειαζόταν γερά νεύρα
και ήταν μόνο για πολεμιστές.
Όπου και να ήταν αυτοί
πάνω στη μεγάλη εικόνα.
Οι σύμμαχοι ήταν παντού στον κόσμο
και ειδικά στους νέους κόσμους.
Το ζούσε καθημερινά
διότι ήταν η ιστορία της ζωής του.
Όταν βρίσκονταν σε άλλα μέρη το έβλεπε
αμέσως, γιατί κάθε φορά υπήρχαν
άνθρωποι που πάλευαν για τα ίδια
ιδανικά πέρα των ορίων του καθενός
γιατί ήξεραν ότι ήταν απαραίτητο
για την Ανθρωπότητα.
Με άλλα λόγια ακόμα κι αν κάθε χώρα
είχε τα δικά της χαρακτηριστικά
που την έκαναν να διαφέρει
υπήρχαν πάντα και τα αναλλοίωτα
που επέτρεπαν τη συνεννόηση
για τον κοινό αγώνα της Ανθρωπότητας
ενάντια στην βαρβαρότητα.
Αυτό ήταν το πιο απίστευτο
για έναν Χιλιόχρονο
παντός Χρόνου
γιατί ήταν το ίδιο με τις εποχές.
Πάντα είχε βρει συμμάχους
σε κάθε εποχή
κι έτσι σήκωναν
το βάρος του φωτός.