Στο ενδιάμεσο
και πριν την ανταπόκριση
σκέφτηκε το λάθος
που θα ήταν η ζωή
χωρίς τη μουσική.
Διότι ανάμεσα στα όργανά του,
δίπλα στις παρτιτούρες
που περίμεναν τη συνέχεια του έργου,
άρχισε να δημιουργεί το μέλλον.
Ήδη οι ψυχές άκουγαν
τη βαθιά μελωδία
που θύμιζε ακούσματα
του άλλου νέου κόσμου
γιατί δεν έπρεπε να σταματήσει
η συνέχεια του πολιτισμού
που κινδύνευε λόγω αδιαφορίας.
Άκουγαν ταυτόχρονα
το παρελθόν και το μέλλον
σαν να μην υπήρχε το παρόν
κι ένιωσαν τη γέφυρα του Χρόνου.
Η μουσική είχε αρχίσει ήδη
να προκαλεί τις νοητικές αλλαγές
σαν να ήταν μία νέα προετοιμασία.
Ο άλλος νέος κόσμος
ήταν κι ένας άλλος νέος κύκλος
της πολυκυκλικότητας.
Αυτό έβλεπαν οι ψυχές,
την ώρα που άκουγαν
τις νότες αυτής της παρτιτούρας
με τα παράξενα όργανα
που είχαν έρθει
από τα βάθη του Χρόνου
για να δείξουν πόσο απαραίτητη
ήταν η συνέχεια του έργου
για την αντιμετώπιση
της βαρβαρότητας.
Από όλα τα μέτωπα
σαν μία συμφωνική ορχήστρα
τα όργανα έπαιζαν τον ρόλο τους
μέσα στη σκέψη του ιππότη
και των ψυχών.