Ουσιαστικά ο δεύτερος Ψυχρός Πόλεμος
είχε ήδη αρχίσει πριν το τέλος του πρώτου
όσο παράξενο κι αν φαινόταν εκ πρώτης όψεως.
Διότι τα δεδομένα είχαν αλλάξει.
Υπήρχαν αλλαγές που είχαν ενσωματωθεί
στην εξέλιξη της Ανθρωπότητας.
Δεν ήταν μόνο το θέμα της αντιμετώπισης της πανδημίας
και της στάσης που είχαν κρατήσει τα κράτη.
Οι αλλαγές φάνηκαν και στο ατομικό επίπεδο
ή μάλλον στο ανθρώπινο.
Οι αγέννητοι βέβαια δεν μπορούσαν
να φανταστούν ότι ο κόσμος τους
δεν ήταν πια ο ίδιος με τον προηγούμενο.
Τα άτομα είχαν επικεντρωθεί ακόμα περισσότερο στον εαυτό τους
ενώ οι άνθρωποι δημιούργησαν πιο ανθεκτικές σχέσεις.
Αυτό είχε γίνει και με τις ψυχές.
Διότι τα προηγούμενα αυτονόητα είχαν καταρρεύσει
με τα νέα δεδομένα
κι είχε δημιουργηθεί με πιο έντονο τρόπο
η νέα έννοια του δεσμού αρμονίας
που ζούσαν στην καθημερινότητα που δεν ήταν.
Κάθε μέρα, κάθε δώρο της
είχε αποκτήσει μια βαρύτητα
που δεν είχαν φανταστεί πριν
ενώ τη ζούσαν επί της ουσίας.