Όταν άρχισαν μερικοί να αντιλαμβάνονται

ότι η ειρήνη ήταν κι ένα εργαλείο της βαρβαρότητας,

συνειδητοποίησαν πόσο επικίνδυνη ήταν η ουδετερότητα

και σταμάτησε η φάση της αθωότητας.

Έβλεπαν πια ότι η αθωότητα

δεν είχε γεωπολιτικά οφέλη

γιατί δεν έβλεπε πώς λειτουργούσε η ιστορία

και πώς εξελισσόταν εντός του Χρόνου.

Τότε κατάλαβαν και το βαθύ νόημα

της χρονογέφυρας.

Δεν ήταν πια απλώς ένα νοητικό σχήμα.

Όσοι θυμόντουσαν την απόπειρα εισβολής,

έβλεπαν πια και τον κίνδυνο της μελλοντικής.

Δεν ήταν ένα θεωρητικό ερώτημα

αλλά μια απτή πραγματικότητα

που έπρεπε να διαχειριστούν.

Κι έπρεπε να είναι Δίκαιοι.

Η αθωότητα όχι μόνο δεν έλυνε τα προβλήματα

που δημιουργούνταν

αλλά τα ενίσχυε και τα πολλαπλασίαζε

λόγω απουσίας στρατηγικής βούλησης.

Το θέμα της μελλοντικής βούλησης

ήταν πια ένα ζήτημα υπαρκτό

και κρίσιμο.