Μέσα σε αυτήν την απαράδεκτη νοητική αδράνεια

υπήρχαν κι οι ανεπίδεκτοι πολιτισμού.

Δεν πίστευαν σε τίποτα

γιατί είχαν μία παντελή άγνοια της ιστορίας.

Έβλεπαν τα πάντα

με τα μάτια του παρόντος.

Ήταν οι τυφλοί της ιστορίας.

Δεν ήθελαν να μάθουν τίποτα το καινούργιο.

Ζούσαν αποκλειστικά με τα αυτονόητα του παρόντος

κι ήταν απόλυτα κοινωνικοί σε βαθμό αηδίας.

Το πιο αστείο της υπόθεσης ήταν

ότι είχαν άποψη για όλα

ενώ δεν ήξεραν τίποτα.

Γι’ αυτούς η χρονογέφυρα δεν ήταν μόνο κλειστή

αλλά αόρατη κι ανύπαρκτη.

Γι’ αυτούς το Ουκρανικό δεν είχε μεγάλη σημασία

γιατί δεν έβλεπαν και τη σχέση του

με τα ερείπια της Σοβιετικής Ένωσης.

Ήταν οι ίδιοι που σε αυταρχικά συστήματα

θα είχαν ακολουθήσει

κάθε εντολή χωρίς καμία αντίσταση

για να σώσουν το τομάρι τους.

Ένιωθαν τα προβλήματα μόνο αν τους άγγιζαν προσωπικά

και μόνο τότε αποφάσιζαν από ποια πλευρά  θα ήταν.