Το κομμουνιστικό κόμμα της Κίνας ήθελε την απόλυτη κυριαρχία.
Κι είχε ήδη αρχίσει την εδραίωσή του στο εξωτερικό
σε κάθε σημείο της Γης που είχε στρατηγική σημασία.
Οι άλλοι έβλεπαν μόνο τη μετακίνηση των πληθυσμών.
Δεν μπορούσαν να φανταστούν τη δημογραφική χειραγώγηση.
Η Αυστραλία για δεκαετίες δεχόταν τους πάντες.
Όμως ποτέ δεν έλεγχε το στρατηγικό υπόβαθρο.
Οι μετακινήσεις ήταν κινήσεις κι αυτές οδηγούσαν σε πράξεις.
Κι αν αρχικά δεν υπήρχε ένα πρακτικό πρόβλημα
τώρα η προετοιμασία της εμπλοκής άλλαζε τα δεδομένα.
Κι επειδή δεν υπήρχε η έννοια του κράματος
η πληθυσμιακή εισβολή ήταν ακόμα πιο εύκολη.
Έτσι έμοιαζε με στρατηγική διείσδυση στην οποία έπρεπε πια
να δοθεί όλη της η σημασία για να αξιοποιηθεί στο μέλλον.
Διότι υπήρχε η πίστη του μέλλοντος.
Ο κομμουνισμός ήταν μια ασθένεια του παρελθόντος
που προσπαθούσε να επιζήσει καταπατώντας τους λαούς.
Εκτός από την Κούβα όλες οι κομμουνιστικές χώρες βρίσκονταν
στην Ασία και ήταν όλες τσιράκια της Κίνας.
Η Βόρεια Κορέα, το Βιετνάμ, και το Λάος ήταν μόνο μαριονέτες
που έλεγχε η Κίνα.
Αλλά δεν έφταναν για τον νέο επεκτατισμό της.
Είχε κλειδώσει στόχους και πέραν των ορίων της.
Μόνο η Αμερική τη φόβιζε αλλιώς θα είχε κάνει ήδη την κίνηση.