Η αβοριγινή σκέψη, όσο απίθανο κι αν φαινόταν, πρωτοστατούσε στον τομέα των Δικαιωμάτων των Αυτόχθονων λαών. Είχε δείξει το παράδειγμα και σε άλλους λαούς. Η εξήγηση ήταν απλή. Στην Αυστραλία μπορούσε να εκφραστεί πολύ πιο ελεύθερα από άλλους λαούς σε άλλες χώρες. Το ίδιο ήταν βέβαια και στη Νέα Ζηλανδία. Αλλά δεν έπρεπε να ξεχαστεί και η περίπτωση της Ταϊβάν διότι κι εκεί υπήρχε αβοριγινή σκέψη. Το ήξερε από πρώτο χέρι αφού την είχε συναντήσει από κοντά, χάρη στη μεγαλοσύνη του μαχητή του. Ήταν μία μικρή ψυχή που πάντα πρόσεχε τους άλλους γιατί ήταν μέσα  στο είναι της. Ήταν κι αυτή, κατά κάποιο τρόπο, ένας μικρός μαχητής. Αυτή τη σκέψη είχε στο μυαλό του, όταν υπολόγιζε τι θα μπορούσε να κάνει η κομμουνιστική Κίνα, αν κυριαρχούσε σε άλλες χώρες για να εξαφανίσει κάθε διαφορά που υπήρχε. Κι αυτός ο πυρήνας της Ανθρωπότητας έπρεπε να προστατευτεί από τη βαρβαρότητα της ισοπέδωσης. Αυτές οι διαφορές ήταν ο πλούτος της Ανθρωπότητας. Πολλές χώρες είχαν αργήσει να το καταλάβουν, αλλά τώρα που το είχαν συνειδητοποιήσει, είχε αλλάξει η συμπεριφορά τους και πάλευαν ενάντια στη βαρβαρότητα. Ενώ η Κίνα συνέχιζε να βλέπει εχθρικά ό,τι ήταν διαφορετικό από την ίδια.