Η σαβούρα της κοινωνίας ήταν τόσο μεγάλη που ακόμα

και σε εθνικά θέματα έπρεπε να παλεύει για να

πείσει αυτούς που έλεγαν ότι ήταν μαζί του, επειδή

κατοικούσαν μία ελεύθερη χώρα. Μόνο που οι ίδιοι δεν είχαν ελεύθερη σκέψη.

Αντιθέτως υποστήριζαν δόγματα

που καταπατούσαν τους ανθρώπους

σε πολλές χώρες του πλανήτη.

Έκαναν σαν να μην ήξεραν για τα εγκλήματα

κατά της Ανθρωπότητας και τις γενοκτονίες.

Και δεν ήθελαν ν’ ακούσουν ιστορικές εξηγήσεις.

Παρέμεναν μέσα στο παρόν για να μην τους

αγγίξει το παρελθόν αλλά ούτε και το μέλλον.

Τα ήθελαν όλα τα ίδια. Δεν ασχολιόντουσαν

με τους ανθρώπους και τις αδικίες.

Μιλούσαν μόνο για το κλίμα,

με το πρόσχημα του πλανήτη,

αλλά η αλήθεια ήταν ακόμα πιο σκληρή.

Ήταν απλώς γιατί είχαν πειστεί

ότι τους αφορούσε άμεσα.

Κι από τη στιγμή που το θέμα προβλημάτιζε την ίδια

την ύπαρξή τους, είχε γίνει θεμελιακό γι’ αυτούς

χωρίς όμως ποτέ να κατηγορούν

τα αυταρχικά συστήματα γι’ αυτά που έκαναν

και σε αυτόν τον τομέα.

Και γι’ αυτό έπρεπε να τους βάλει στη θέση τους.