Κάθε φορά που ένας αθώος αγόραζε κάτι
που ήταν παραγωγή ενός αυταρχικού καθεστώτος
ενίσχυε τη βαρβαρότητα και αποδυνάμωνε την Ανθρωπότητα.
Κι όταν αυτό το επίπεδο αφορούσε ακόμα και τις εταιρείες
που κατασκεύαζαν αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν
υλικά ενός βάρβαρου καθεστώτος
δεν μπορούσαν στη συνέχεια να έχουν παράπονα
για τη δράση της κομμουνιστικής Κίνας.
Αυτή ήταν η διαφορά.
Ενώ όλοι έβλεπαν τη σαβούρα του καθεστώτος
δεν έβλεπαν τη συνεισφορά τους στις πράξεις του.
Όσοι αγόραζαν γερμανικά προϊόντα την εποχή του ναζισμού
συνεργάζονταν με αυτό κατά των αθώων.
Το ίδιο γινόταν και τώρα με την Κίνα.
Κι αυτή η νοοτροπία έπρεπε ν’ αλλάξει και στην Αυστραλία.
Διότι τα κινέζικα προϊόντα ήταν ήδη μια μορφή εισβολής.
Αλλά πολλοί το είχαν καταλάβει μόνο μετά το 2019
όταν είχε αρχίσει ο εμπορικός πόλεμος.
Έτσι τώρα έπρεπε να οργανωθεί η αντίσταση
ακόμα και στο πιο χαμηλό επίπεδο.
Ακριβώς όπως είχε γίνει και στην Ευρώπη
με τις οικονομίες στην ενέργεια.
Μόνο όταν οι Ευρωπαίοι είδαν τη βαρβαρότητα της Ρωσίας
άρχισαν να προσέχουν την κατανάλωσή τους.