Το πνεύμα του αυστραλιανού έθνους

είχε δημιουργηθεί χάρη στο έργο των ANZACS

στους Α’ και Β’ Παγκοσμίους Πολέμους.

Υπήρχε βέβαια το πλαίσιο του Ηνωμένου Βασιλείου

αλλά το ίχνος της θυσίας τους

είχε ενσωματωθεί μέσα στο έθνος.

Και τώρα αυτό είχε ενεργοποιηθεί.

Δεν ήταν μόνο μία πολιτική απόφαση

μιας και μόνο κυβέρνησης.

Η αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου

ήταν θέμα εθνικό διότι άγγιζε τις έννοιες

της ελευθερίας και της δημοκρατίας.

Ήταν μία μορφή ανάκαμψης του έθνους

επειδή υπήρχε μία ανάγκη ολική

και δεν μπορούσε κάποιος να παίζει

μόνο πολιτικάντικα

ενώ υπήρχαν αυτά τα γεγονότα.

Ήταν το ίδιο που είχε συμβεί

όχι μόνο στην Ουκρανία και την Ταϊβάν

αλλά και σε όλη την Ευρώπη.

Άλλωστε κι η Αμερική ακολουθούσε

το ίδιο νοητικό σχήμα.

Κανείς δεν ήταν πια αδιάφορος

σε αυτές τις εξελίξεις

κι αυτό ήταν ήδη μία νίκη για τις δημοκρατίες.