Η πρώτη επαφή με τον κόσμο του
ήταν μία σπάνια στιγμή
αλλά δεν ήταν άμεσα, ούτε αμέσως κατανοητή.
Χρειαζόταν χρόνος για ν’ αντιληφθεί κάποιος
τι ακριβώς είχε ζήσει.
Διότι δεν ήταν όπως φαινόταν αρχικά
μία απλή κοινή τομή δύο κόσμων
αλλά η ενσωμάτωση του ενός εντός του άλλου.
Ακριβέστερα ήταν η δημιουργία
του μέλλοντος του ενός
που επιτέλους είχε αναστηθεί
με την επαφή
αφού προηγουμένως πέθανε
χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος.
Μετά την επαφή
υπήρχε καταγραφή
για να δημιουργηθεί η σχέση
κι ιστορία
για να προχωρήσει σε δεσμό.
Έτσι σιγά σιγά
με την πάροδο του χρόνου
δημιουργούσε μία ασπίδα
για τις ψυχές
ενάντια στη λήθη.