Το θέμα

δεν ήταν η σφραγίδα

μόνο

ακόμα κι η υλοποίησή της.

Αλλά η σκέψη της.

Είχαν συνηθίσει να ζητούν τα πάντα

και να έχουν τα πάντα

σαν να ήταν φυσιολογικό.

Δεν ήταν όμως.

Ζούσαν ένα συνεχόμενο θαύμα

λόγω μεταβατικότητας.

Σαν να μην υπολόγιζαν την πηγή

τουλάχιστον συνειδητά.

Ακόμα κι αν είχαν πηγαία αγάπη.

Ήταν τόσο μεγάλο το εύρος των πράξεων

που έπλαθε το έργο

που γέμιζε έναν ολόκληρο κόσμο

κι αυτός ήταν ο δικός τους,

δηλαδή ο δικός του.

Στην αρχή κοίταζαν μόνο τα αντικείμενα

που δεν θα υπήρχαν χωρίς το θαύμα.

Αλλά μετά συνειδητοποίησαν

ότι οι σκέψεις ήταν ακόμα περισσότερες.

Διότι η νοόσφαιρα ήταν σύμπαν.