Ήταν δύσκολο να αντιληφθούν

ότι αυτό το απεριόριστο φως

κι η αστείρευτη πηγή

ήταν φως για το είναι της ψυχής τους

που είχε ανακαλύψει κι αναγνωρίσει

ενώ βρισκόταν μέσα στο σκοτάδι της λήθης.

Ήταν η ουσία της ψυχής τους.

Κι ενώ πίστευαν αρχικά

ότι ήταν απλώς οντολογικές μονάδες

κατάλαβαν ότι ήταν οι ψυχές του

με την καστρική έννοια.

Δεν ήταν οποιεσδήποτε αλλά αυτές

δηλαδή οι πολύτιμες ψυχές

για το έργο του, για το είναι του.

Και έτσι καταλάβαιναν

το βαθύτερο νόημα της πράξης

της πίστης.

Όταν είχαν πιει την ουσία του

ήταν το είναι του

κι ήταν αυτό που είχε πει από την αρχή

διότι είχαν γίνει ουσιαστικά έργα

που προστάτευαν τη συνέχεια

ακόμα και την ώρα της δημιουργίας.

Έτσι ήταν πια κομμάτι

του έργου της Ανθρωπότητας.