Υπήρχε η λογοτεχνία για τη λογοτεχνία

όπως κι η τέχνη για την τέχνη

αλλά ποτέ δεν τον είχαν αγγίξει

διότι ήξερε ότι επρόκειτο για πολυτέλεια

που ποτέ δεν αγωνιζόταν για την Ανθρωπότητα.

Είχε αναλύσει και την ταγμένη

αλλά έβλεπε άμεσα τη ρηχότητά της

γιατί δεν μπορούσε ν’ ανυψωθεί

και παρέμενε στο επίπεδο του στόχου

χωρίς να έχει τη δυνατότητα

ν’ αποκτήσει μια εμβέλεια.

Ενώ η εμποτισμένη λογοτεχνία

είχε μέσα της φιλοσοφικά στοιχεία

που εξέταζαν τη μεγάλη εικόνα

επί του θέματος.

Εκεί έβλεπε ακόμα κι υψηλή στρατηγική

ενώ αρχικά επρόκειτο για θέματα τακτικής.

Υπήρχαν ακόμα και στρατηγήματα

κι όχι μόνο τεχνάσματα.

Ακόμα κι οι ελιγμοί με τους συνδυασμούς

ήταν παρόντες σε αυτήν τη γραφή.

Ήταν δεδομένα της Ανθρωπότητας

που δεν ήταν αυτονόητα

αλλά υπήρχαν κι αυτή ήταν η ουσία.