Οι σκηνές θεάτρου δεν ήταν μόνο πρόσβαση

σε έναν άλλο κόσμο αλλά σε δημιουργία

που έδειχνε μια βαθύτερη εικόνα

που έκρυβε η πραγματικότητα

σε αυτούς που δεν είχαν πρόσβαση στο φως.

Έτσι κάθε πρόβα ήταν κι ένα βήμα

που έφερνε τις ψυχές

όλο και πιο κοντά στην ουσία

σε βαθμό να μπορέσουν να την αγγίξουν

πρώτα με το βλέμμα τους

κι ύστερα με τα δάκτυλά τους

χάρη στις κινήσεις

μέσα στα σχεδιασμένα κοστούμια

για να ζήσουν διπλά το έργο

χωρίς να υπάρχει κανένα εμπόδιο

αφού αγγίζει το δέρμα

σε κάθε σημείο

για να φέρει την ομορφιά

ακόμα πιο κοντά στην αλήθεια,

για να φέρει τη σκηνοθεσία

ακόμα πιο κοντά στα σενάρια

για να ζήσουν οι ψυχές

όλη την ουσία

χωρίς κανέναν περιορισμό.