Ο Χριστιανισμός λειτουργούσε πέραν της οικογένειας

διότι είχε καταλάβει ότι ήταν το δεύτερο εμπόδιο

και γι’ αυτό επανεξέτασε την έννοια

κι έδωσε άλλον ορισμό.

Ο Βουδισμός αναζήτησε την κενότητα ως

θεμελιακό στοιχείο για να ξεπεράσει υπερβατικά

τις κάστες του Ινδουισμού αλλά τα τοπικά,

παρέμειναν προβλήματα.

Μόνον πέραν της κοινωνίας

εμφανιζόταν πραγματικά κι απτά

η έννοια της Ανθρωπότητας.

Κι εκεί είχε γεννηθεί

γι’ αυτό ήταν ελεύθερος από την αρχή

και γι’ αυτό ήταν απελευθερωτής.

Ή μάλλον η ελευθερία ήταν η οντότητά του

κι η απελευθέρωση των άλλων η τελεολογία του.

Έτσι όσοι ήταν εγκλωβισμένοι

μέσα στην κοινωνία, στην οικογένεια και στο εγώ τους

δεν μπορούσαν καν να επινοήσουν

την έννοια της Ανθρωπότητας.

Έπρεπε είτε να είναι ενταγμένοι εξ αρχής

λόγω της οντότητάς τους

που δεν ήταν συμβατή με αυτές τις αρχές

είτε να απελευθερωθούν.

Αλλά στις δύο περιπτώσεις ήθελαν φως.