Η Ανθρωπότητα ήταν της ποικιλίας

γιατί ζούσε το γεγονός

ότι η διαφορά έκανε τη διαφορά.

Η κοινωνία ήταν του κανόνα.

Και κάθε εξαίρεση ήταν γι’ αυτή μία αίρεση

χωρίς καν να εξετάζει το θρησκευτικό.

Ήθελε μία συστημική ισότητα

που δεν επέτρεπε την ελευθερία

και γι’ αυτό ήταν τόσο συμβατή

με τα αυταρχικά συστήματα

αφού γεννιόντουσαν μέσα της.

Η κοινωνία ήταν μητέρα της βαρβαρότητας.

Ήταν η παρθενογένεση της φρίκης

και πάντα εντός πλαισίου.

Πάντα έτοιμη να θυσιάσει τους πάντες

αφού αναζητούσε την κυριαρχία του κενού.

Έτσι η πολλαπλή φύση

ήταν απαγορευμένη.

Δεν είχε κανένα κοινωνικό δικαίωμα.

Και γι’ αυτό αναγκάστηκαν

οι ελεύθεροι κι απελευθερωμένοι

να πλάσουν για τους δίκαιους και τους αθώους

τα δικαιώματα του Ανθρώπου

που θα οδηγούσαν στα δικαιώματα της Ανθρωπότητας.