82398 - Καταγραφή Podcast #118: Κλασική και συναισθηματική νοημοσύνη ΙI

Ν. Λυγερός

Συνεχίζουμε με αυτό το podcast γιατί καταλάβαμε ότι υπάρχει ένα ενδιαφέρον σε σχέση με την κλασική νοημοσύνη και τη συναισθηματική νοημοσύνη και πρέπει, όταν υπάρχει το ενδιαφέρον, να συνεχίζουμε  και να υπάρχει και μία ανάδραση, ούτως ή άλλως είναι ένα ωραίο παράδειγμα εφαρμογής της συναισθηματικής νοημοσύνης, άμα θέλετε, ένα θέμα και βέβαια θα το αναλύσουμε. Άρα η ιδέα ποια είναι: είναι ότι αρχικά έχουμε δύο διαφορετικές οντότητες, φαίνονται, μετά βλέπουμε ότι μπορούν να συνδυαστούν  και να κάνουν ακόμα κι ένα στρατηγικό μείγμα και στο τέλος μπορούν να συζήσουν αρμονικά. Άμα το δούμε αυτό σαν εφαρμογή, μπορούμε να πούμε το εξής: επειδή έχουμε κάνει και στατιστικές  μελέτες, βλέπουμε ότι μία  υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη συσχετίζεται θετικά, είναι το λεγόμενο correlation, με ικανότητες που έχουμε στον τομέα, όπως είναι η δημιουργικότητα, η δεξιότητα όσον αφορά το λεξιλόγιο, η δεξιότητα όσον αφορά  την διαχείριση μιας σκέψης και αυτό πάει καλά στον τομέα της διαπραγμάτευσης. Άρα δεν είναι ότι είναι έννοιες από μόνες τους, αλλά  στον τομέα της διαπραγμάτευσης το γεγονός ότι μπορείς να έχεις μία υψηλή σκέψη, μια δεξιότητα που είναι προφορική και ταυτόχρονα να είσαι δημιουργικός, αυτό σου επιτρέπει να λειτουργήσεις πιο αποτελεσματικά, γιατί ουσιαστικά είσαι πιο ανθεκτικός και αυτό έχει ενδιαφέρον, παρόλο που δεν υπάρχουν πολλές μελέτες σ’ αυτό, αλλά υπάρχει η τάση αυτή, δηλαδή ο θετικός συσχετισμός και αυτό είναι καλό να το δούμε ότι άμα λειτουργεί αυτό σ’ ένα πλαίσιο το οποίο μπορεί να είναι θετικό, φιλικό ή ακόμα και αρνητικό και επιθετικό, γιατί οι διαπραγματεύσεις έχουν πολλούς τομείς. Φανταστείτε, ας  πούμε, διαπραγματευτές που έχουν σχέση με μία ομηρία, που έχουν σχέση με διακρατικές συμφωνίες. Δεν είναι ακριβώς τα ίδια κριτήρια, άρα υπάρχει και το γεωπολιτικό υπόβαθρο που μπορεί να λειτουργήσει.  Φανταστείτε διαπραγματευτές αν πρέπει να δεχτούμε ή όχι ένα σχέδιο. Και αυτό είναι ένα θέμα. Άρα εκεί πέρα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο συνδυασμός των δύο μπορεί να είναι σημαντικός. Άμα το δούμε αυτό, τότε μπορούμε να επινοήσουμε το εξής: ότι μπορεί αυτό να είναι χρήσιμο και στον τομέα τον επαγγελματικό με την ευρύτερη έννοια, όχι μόνο σ’ ένα τομέα. Άρα μπορεί μετά να το εξετάσουμε σαν:  μπορούμε να πάρουμε πρωτοβουλίες;   μπορούμε να το συσχετίσουμε με το θέμα της επιχειρηματικότητας; και αυτό παίζει. Άρα δύο μεγάλους τομείς που θα έχει μία εφαρμογή άμεση είναι αυτό που έχει σχέση με τις διαπραγματεύσεις και αυτό που έχει σχέση με την επιχειρηματικότητα, γιατί όταν είσαι επιχειρηματίας πρέπει να μιλάς για κάτι που έχεις φτιάξει, αλλά πρέπει μετά να  δεις αν αυτό πηγαίνει με τον άλλον, αν το δέχεται. Και το άλλο, όπως είχαμε πει και στο προηγούμενο podcast,  είναι βέβαια και μέσα στο ανθρώπινο δυναμικό, δηλαδή στον πυρήνα κάποιας εταιρίας. Συνολικά είναι και μια διαχείριση της ομάδας. Άρα μπορούμε μετά σιγά σιγά να έχουμε μια ομαδική συλλογική νοημοσύνη. Όταν το βλέπουμε με αυτόν τον τρόπο καταλαβαίνουμε ότι αν μπορείς να έχεις αυτά μαζί, τότε μπορείς να αποκτήσεις δεξιότητες οι οποίες σε κάνουν ελκυστικό σε τομείς όπου υπάρχουν δυσκολίες πχ το management για να διαχειριστείς κάτι και να βρεις μια λύση. Αυτό λοιπόν πρέπει να το συνδυάσουμε με τι:  αν έχεις αυτή την κλασική νοημοσύνη, αν έχεις αυτή τη συναισθηματική νοημοσύνη, ειδικά όταν παίζουν και τα δύο μαζί σαν κράμα, τότε αυτό συσχετίζεται με την αυτοπεποίθηση. Συσχετίζεται με την πίστη, την πίστη εννοώ το να είσαι πιστός σε κάτι. Εδώ θα συσχετιστεί ταυτόχρονα και με την έννοια του καθήκοντος. Αυτήν την ομαδικότητα μπορούμε να τη δούμε και στον τομέα του στρατού, στον τομέα της πυροσβεστικής, στον τομέα της ναυαγοσωστικής που υπάρχει κάτι που σχετίζεται με κάποιον που κινδυνεύει. Άρα αυτό σημαίνει ότι άμα τα βάλουμε μαζί πρέπει να υπάρχει και το θέμα της ολοκλήρωσης. Δηλαδή τι είναι η ολοκλήρωση; Ολοκλήρωση μιας αποστολής. Αυτό σημαίνει ότι τέλειωσες κάτι. Κατάφερες κάτι. ‘Αρα αυτό είναι  λογικό να συσχετίζεται βέβαια και με την έννοια του κατορθώματος. Κατορθώνω κάτι. Μπορεί να είναι ακόμα κι ένας άθλος. Και επειδή αυτό μπορεί να είναι δύσκολο από μόνο του, θα μας παράγει συνθήκες θετικές για να υπάρχει μια συνέργεια, όχι μόνο συνεργασία, συνέργεια: κάτι πιο βαθύ, γιατί νιώθουν τα μέλη αυτής της συνέργειας ότι παράγουν ένα κοινό έργο. Τότε αυτό είναι πολύ σπουδαίο για να υπάρχει ένα κατόρθωμα και να υπάρχει η ολοκλήρωση και η εκτέλεση ενός άθλου και το έχουμε δει και σε άλλους τομείς, όπως είναι και η θρησκεία, είναι έτσι που γίνονται και τα θαύματα. Άρα λέω απλώς ότι, άμα το δούμε με αυτόν τον τρόπο, καταλαβαίνουμε ότι είναι θεμελιακά εργαλεία για την ολοκλήρωση ενός έργου που δεν είναι πια μόνο μία δυνατότητα, αλλά μία πραγματικότητα που έχει σημασία για την ιστορία της Ανθρωπότητας.