Το ορατό μέρος των ψυχών ήταν το σώμα.

Κι αυτό έβλεπαν.

Το σώμα ήταν η επικοινωνία των ψυχών

ενώ το συναίσθημα ήταν η συνεννόησή τους.

Έτσι καταλάβαινε πόσο χαίρονταν

όταν απολάμβαναν την ομορφιά

που είχε δημιουργήσει το συναίσθημα

αφού το σώμα ήταν το ίχνος του.

Συνειδητοποίησε επίσης

πόσο σημαντική ήταν η επιλογή

του δεύτερου δέρματος

που γινόταν ένα με το πρώτο

όταν ήταν δώρο.

Διότι αυτό το δώρο φορούσε πάνω του

σαν να ήταν μία ψυχική ασπίδα

που όχι μόνο τον προστάτευε

αλλά αποτελούσε μία συνεχόμενη φροντίδα

ένα ασταμάτητο χάδι.

Διότι η φαντασία δεν έφτανε

κι οι ψυχές ήθελαν να δουν

κάθε καμπύλη, κάθε καμπυλότητα

αφού έτσι είχαν πρόσβαση στη ζωή.

Διότι το ζωντανό ήταν ανάδραση

της δράσης τους.

Έτσι ένιωθε τις επιπτώσεις

κι έτσι έβλεπαν τα αποτελέσματα

που τις χαροποιούσαν σε βάθος.

Κι αυτό ήταν πηγή μεταχαράς.

Άλλωστε αυτή προκαλούσε

τη δύναμη και την ορμή

του πάθους και του πόθου

για να είναι ανθρώπινο

και το ιερό.