Η κοινωνία υπήρχε μόνο με τα αρνητικά

και γι’ αυτό ήταν τόσο ανεπτυγμένο

το κοινωνικό σχόλιο

λες κι ήταν επάγγελμα.

Το αποτέλεσμα ήταν ότι όσοι διάβαζαν

τα κείμενα της γρήγορης κατανάλωσης

έχοντας την εντύπωση ότι κάνουν και κάτι,

ήταν επί της ουσίας θύματα της προπαγάνδας

χωρίς καν να το καταλάβουν

και στη συνέχεια την ενίσχυαν άθελά τους.

Γινόντουσαν εργαλεία της.

Το θέμα του ήταν λοιπόν

η δυσκολία του θετικού.

Τα μέσα δεν ήθελαν ν’ ακουστεί

επειδή δεν είχε πέραση

κι ήταν πάντα ένας αγώνας

η αρχή μίας συνομιλίας

αφού γινόταν πριν μία σκληρή διαπραγμάτευση.

Σιγά σιγά είχε γίνει κάτι το κοινό

ακόμα και σε ανθρώπινο επίπεδο

αλλά η ουσία ήταν ότι στο τέλος

καταλάβαιναν ότι ανήκουν

στην ίδια Ανθρωπότητα

όσες διαφορές κι αν έβλεπαν

οι διάφορες κοινωνίες κάθε εποχής.

Αυτό ζούσε διηπειρωτικά

γιατί ήταν σπάνιο να είναι κοντά

με τέτοιες αποστολές

σε κάθε σημείο της Γης

όπου υπήρχε ανάγκη

για να σωθούν αθώοι

που δεν περίμεναν να δουν

κάποιον σαν αυτόν.