82416 - Ο ανοιχτός κόσμος του κλειστού
Ν. Λυγερός
Όταν υπήρχε μία ανάγκη
σημασία είχε η βάση
γιατί έπρεπε τα περισσότερα
να είναι κατανοητά
κι όσοι ήθελαν να αναζητήσουν περισσότερα
είχαν πάντα το ελεύθερο.
Όταν δεν υπήρχε ανάγκη εξωτερική
τότε η νοητική ανασκαφή
δεν ήταν πια διάσωσης αλλά έρευνας
και τότε δεν υπήρχε κανένα όριο
διότι μόνο η απόλυτη ελευθερία
επέτρεπε την πρόσβαση στην ουσία
της Ανθρωπότητας και του Χρόνου.
Έτσι ήταν ο ανοιχτός κόσμος του κλειστού
όταν υπηρετούσε την Ανθρωπότητα
για προβλήματα που ξεπερνούσαν
κάθε όριο των κοινωνιών.
Αυτός ο διπλός τρόπος σκέψης
θύμιζε τις μαθηματικές αποδείξεις,
τις υπαρξιακές και τις κατασκευαστικές.
Δεν ήταν όλοι σαν τον Άγιο Ιωάννη
για να δεχτούν τις πρώτες,
οι περισσότεροι παρακολουθούσαν
σαν τον άπιστο Θωμά
μόνο τις δεύτερες.
Έτσι η σκέψη του έπρεπε να είναι
πάντα πολλαπλή και να αξιοποιεί
την πλαστικότητα του εγκεφάλου.
Διότι δεν υπήρχε δυνατότητα
προσαρμογής,
αυτά ήταν τα δεδομένα,
αυτή ήταν η πραγματικότητα
κι αυτή ήταν η ζωή του.