Τα παλαιά τραύματα είχαν επιπτώσεις.
Ακόμα κι όταν κάποιος προσπαθούσε να σκεφτεί
με tabula rasa
δεν ήταν ποτέ ex nihilo.
Έτσι κουβαλούσε μέσα του
όλα όσα έλεγε ότι δεν υπήρχαν πια
κι αν δεν τα έβλεπε
δεν σήμαινε ότι δεν ήταν μέσα του.
Άλλωστε αυτό φαινόταν
όταν αντιμετώπιζε ένα νέο πρόβλημα
το οποίο a priori
δεν είχε καμία σχέση.
Αυτό το έβλεπε συχνά
και ήταν πια στα δεδομένα του.
Ήταν αυτό που ονόμαζε
τα κατεχόμενα του μυαλού
που έπρεπε να απελευθερωθούν
από εκείνον
διότι η απελευθέρωση
σπάνια γινόταν εσωτερικά.
Διότι ήταν δύσκολο εντός της φυλακής
να νιώθεις τι είναι η ελευθερία
αν δεν την είχες ζήσει πριν.
Πολλοί ζούσαν από την αρχή της ύπαρξής τους
σε αυτό το πλαίσιο
και δεν μπορούσαν καν να αντιληφθούν
ότι υπήρχε ανάγκη να απελευθερωθούν.
Μόνο όταν γινόταν μία συνάντηση
με κάποιον που ήταν ελεύθερος,
πάθαιναν ένα νοητικό σοκ
ενώ εκείνος ακολουθούσε απλώς
ένα νοητικό σχήμα της Ανθρωπότητας
και τίποτα περισσότερο.