Η μεγάλη Συμμαχία συνέχιζε τον αγώνα

κατά του εισβολέα γιατί δεν ήθελε να αποδεχθεί

καμία ειρηνική λύση

που να εμπεριείχε κατοχικά στρατεύματα.

Για να ενισχύσει αυτήν τη θέση

το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο προετοιμάστηκε

να δημιουργήσει έναν μηχανισμό

για να διασφαλίσει πλήρως λογοδοσία

για τα εγκλήματα πολέμου.

Κι ήταν μία πράξη κατά της βαρβαρότητας

που περίμεναν οι λαοί της Ευρώπης.

Όλες οι δημοκρατίες καταλάβαιναν πια

ότι έπρεπε να ενισχύσουν την ανθεκτικότητα

ενάντια στις επιθέσεις της βαρβαρότητας.

Γι’ αυτόν τον λόγο έπρεπε

να μειώσουν κάθε στρατηγική εξάρτηση

και να εξασφαλίσουν δικούς τους

ενεργειακούς πόρους.

Η βαρβαρότητα έπρεπε να ηττηθεί

πάση θυσία

γιατί ήταν ο μόνος τρόπος

να σταματήσει τις εγκληματικές πράξεις

και γι’ αυτό ο στρατός της ο ιδεολογικός

έπρεπε να ταπεινωθεί

για να μη δώσει ιδέες σε άλλη βαρβαρότητα

που περίμενε για να δράσει

διότι ο παραμικρός συμβιβασμός

θα ήταν ένα πάτημα

για να ενεργοποιηθεί η άλλη βαρβαρότητα

στην Άπω Ανατολή

αφού θα ήταν θετικό το πρόσημο.

Έτσι λόγω ουσίας

δεν γινόταν κανένας συμβιβασμός.