Όλοι όσοι ασχολιόντουσαν επιφανειακά με την πολιτική
θεωρούσαν ότι οι δημοκρατίες
ήταν πάντα αργές.
Δεν είχαν αναλύσει ποτέ τους με βαθύτητα
αυτό το γεγονός.
Ενώ έβλεπαν ότι τα αυταρχικά καθεστώτα
ήταν πάντα της στιγμής.
Στην ουσία η διαφορά ήταν θέμα χρόνου.
Οι δημοκρατίες ήταν της βραδύτητας
κι όχι της καθυστέρησης
όπως έλεγαν οι εχθροί τους,
γιατί ήθελαν οι κινήσεις τους
να είχαν τον χρόνο μέσα τους.
Ενώ οι δικτατορίες έκαναν τα πάντα
για να το αποφύγουν.
Διότι ήταν του χώρου κι όχι του χρόνου.
Ήθελαν ν’ αλλάξουν την πραγματικότητα
όσο πιο απότομα μπορούσαν
και μετά ήθελαν να κρατήσουν
αυτά που είχαν πάρει
με βάρβαρο τρόπο.
Αυτή ήταν η ιδέα
πίσω από το Blitzkrieg.
Μόνο που ο Χρόνος ήταν
πάντα μαζί με την Ανθρωπότητα
κι έτσι σιγά σιγά ροκάνιζε
αυτά που είχαν κλέψει
για να υπάρξει η δικαίωση.
΄Ετσι λειτουργούσαν τα πράγματα
στον ψυχοπόλεμο
κι αυτά έβλεπε
η Χρονοστρατηγική.
Εκείνος το ήξερε
και πολεμούσε με αυτόν τον τρόπο.