Η βαρβαρότητα προσπαθούσε
να μεταφέρει τα πάντα
στο πλαίσιο μιας αλυσίδας του Μάρκοφ
διότι ήταν εκ φύσης ριζοσπαστική.
Η Ανθρωπότητα ποτέ δεν ξεχνούσε
το ιστορικό υπόβαθρό της
διότι ήταν η δύναμή της.
Σκεφτόταν χρονικά
και κατέγραφε ιστορικά.
Η βαρβαρότητα ήταν του χώρου.
Και όλη η σκέψη της περιοριζόταν
σε μία άσκηση γεωγραφική.
Με την ιστορία η Ανθρωπότητα
μπορούσε να ξεκινήσει
την ανάπτυξη της Χρονοστρατηγικής.
Αυτή ήταν ενσωματωμένη
στη σκέψη του
όσο απίθανο κι αν φαινόταν.
Ήταν απλώς το επακόλουθο
μιας υψηλής νοημοσύνης
που σεβόταν τις ψυχές
όσο δύσκολες κι αν ήταν οι συνθήκες
γιατί ποτέ δεν τις θυσίαζε.
Ανήκε στην ψυχότητα
της Ανθρωπότητας.
Πρόσεχε τη σκέψη της Ανθρωπότητας
κι ακολουθούσε την αγάπη της
επειδή ζούσε την ψυχή της.
Το ιστορικό υπόβαθρο
έμοιαζε με την ψυχή της Ανθρωπότητας
κι ήταν αυτή που έδινε
όλη τη σημασία στις πράξεις του
αφού ήταν αφιερωμένες
στη διάσωση των ψυχών.