Κανένας δεν μπορούσε να εγκαταλείψει τον αγώνα.

Διότι τους είχε μάθει πόση σημασία

είχε η συνέχειά του

για την Ανθρωπότητα.

Ο ψυχοπόλεμος δεν ήταν μόνο μία μάχη

όπου επαρκούσε να τα δώσει όλα

για να πάρει τη νίκη.

Ήξερε τα όρια των μαχητών

και γι’ αυτό βασιζόταν μόνο

στους ψυχοπολεμιστές

γιατί όλοι οι άλλοι τα έφτυναν

μόλις έβλεπαν δύο μάχες απανωτά.

Διότι ο κύκλος τους δεν ήταν

αρκετά μεγάλος

για να ενσωματώνει

τους άλλους.

Το είχε δει πολλές φορές

πώς ένα άτομο πέθαινε

μέσα στο εγώ του

πριν ζήσει

γιατί πολύ απλά δεν έβλεπε

τη μεγάλη εικόνα

της Ανθρωπότητας

κι η βαρβαρότητα ήταν πιο προσβάσιμη

έτσι έβρισκαν μία ισορροπία

ακόμα κι αν αυτή ήταν βάρβαρη.

Έτσι συνέχιζε τον αγώνα

με τους άλλους

που έβλεπαν

τον μονοπάτι του φωτός

κι είχαν πηγαία αγάπη

για ν’ αντέξουν χωρίς να κάνουν υπερβάσεις

το τερατούργημα.

Αυτός ήταν ο ψυχοπόλεμος.