Πάνω στο χρυσό άφησε
το ίχνος της ουσίας,
της αγάπης το θαύμα
που ποτέ δεν ξεχνά το μέλλον
διότι είναι η απόδειξη
της ζωής κι όχι μόνο της ύπαρξης
της υψηλής νοημοσύνης
που φτιάχτηκε
για την αγάπη της Ανθρωπότητας.
Όσοι πίστευαν
ότι οι δημοκρατίες
δεν θα αντισταθούν
στη βάρβαρη εισβολή
του αυταρχικού συστήματος
αναγκάζονταν τώρα
να δουν με τα ίδια τους τα μάτια
τη σκληρή αλήθεια
που δεν είχαν προβλέψει.
Αλλά το χειρότερο γι’ αυτούς ήταν
ότι το θαύμα της αγάπης
δεν σταματούσε.
Ακόμα κι ο οπλισμός φαινόταν
να ήταν το αποτέλεσμα
μιας μεγάλης ενορχήστρωσης
που κανείς δεν είχε φανταστεί.
Διότι οι δημοκρατίες είχαν αποφασίσει
να θεωρήσουν ότι ήταν
ελεύθερα όντα
κι όχι σκλάβες
ενός αυταρχικού συστήματος,
που καταπατούσε τους πάντες
ακόμα κι εντός της χώρας του.
Οι δημοκρατίες ήταν πια έτοιμες
να παίξουν σε αυτήν
τη μεγάλη ορχήστρα
για να σώσει η ομορφιά
τον κόσμο της αλήθειας.
Η απόφαση είχε παρθεί
να πάνε και πέραν του τέλους
για να ζήσει το μέλλον
της χώρας
που θα απελευθερωνόταν.