Η αντίσταση ήταν φυσιολογική
στο επίπεδο της τακτικής
αλλά όχι σ’ εκείνο της στρατηγικής
διότι εκεί χρειαζόταν
μία οργάνωση
που δεν ήταν εφικτή
σε χαμηλό επίπεδο
αφού έπρεπε να υποστηριχθεί
από αναγκαίες υποδομές.
Χωρίς αυτές
όλα ήταν πιο δύσκολα
για το μέλλον της αντίστασης.
Γι’ αυτόν τον λόγο υπήρχαν
πολλές εξεγέρσεις
κι ελάχιστες επαναστάσεις.
Το έβλεπε εδώ και χίλια χρόνια.
Διότι ήταν σπάνιοι οι άνθρωποι
που αγαπούσαν την ιστορία
αλλά πιο σπάνιοι ακόμα
αυτοί που έβλεπαν
την αναγκαιότητα της στρατηγικής.
Ήταν μια επινόηση του Ελληνισμού
για να μπορεί κι ο αδύναμος
να νικήσει κάποιον δυνατό
όταν δεν έπρεπε να πεθάνει
και το είχε εφαρμόσει
σε βαθμό ασύλληπτο
αφού με αυτόν τον τρόπο
είχε νικήσει ολόκληρη αυτοκρατορία
και στη συνέχεια την είχε καθηλώσει
έτσι ώστε να μην τολμήσει ξανά
να του επιτεθεί
μετά από αυτήν την ήττα
που την είχε ταπεινώσει
διότι είχε αποδείξει
ότι οι αθάνατοι πέθαιναν,
ότι οι εφήμεροι είχαν διάρκεια
κι ότι τελικά δεν ήταν μια υπερδύναμη.
Αυτό ακριβώς γινόταν και τώρα
διότι η έξυπνη ιστορία
είχε εφοδιάσει την υψηλή στρατηγική
με όλα τα απαραίτητα όπλα.