Η πραγματικότητα είχε
μια φαντασία
που ξεπερνούσε την κλασική
που απλώς αυτοσχεδίαζε.
Ενώ η ιστορία σκηνοθετούσε
χάρη στη στρατηγική.
Κι αν το σενάριο ήταν
τόσο εξωφανταστικό
ήταν επειδή δεν εξαρτιόταν
από την κοινωνία του παρόντος.
Βασιζόταν πάνω στη Χρονογέφυρα
για να ενώσει τις ηπείρους
και να προστατέψει τους αθώους.
Είχε απορρίψει την προπαγάνδα
των αυταρχικών συστημάτων
κι αυτή δεν άγγιζε πια
τους αθώους που δεν ήξεραν.
Ήταν πια υπό την προστασία
της Συμμαχίας
διότι αυτή υπηρετούσε την Ανθρωπότητα
όπως το είχε κάνει και στην περίοδο
του Ψυχρού Πολέμου.
Έτσι όσοι ήθελαν να τον αναβιώσουν
θα έβλεπαν και την ήττα τους
για να ξαναβρεθούν στη θέση τους
και να σταματήσουν
τον βάρβαρο επεκτατισμό τους.
Η πραγματικότητα έπλαθε
το απίθανο
γιατί η απελευθέρωση
είχε σκεφτεί το αδιανόητο
κι είχε ξεπεράσει το στάδιο
της ουτοπίας
αφού είχε αποδείξει
ότι η λεγόμενη υπερδύναμη
ήταν ένα ερείπιο του παρελθόντος
που είχε υπερεκτιμήσει την αξία της
και δεν είχε προβλέψει
ότι ακόμα κι η προπαγάνδα της
θα κατέρρεε πάνω της.