Ο χιλιόχρονος είχε δει πολλές φορές
ολόκληρες αυτοκρατορίες
να καταρρέουν
και δεν ήταν μια πλαστή υπερδύναμη
που θα άλλαζε τα πράγματα.
Ήταν πολλοί αυτοί που ήθελαν
να είχαν ζήσει την κατάρρευση
της βαρβαρότητας
του Ψυχρού Πολέμου
και τώρα χάρη στην αλαζονεία της
θα ζούσε κι αυτή
αυτό που είχε υποστεί
η άλλη βαρβαρότητα
στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο
διότι δεν είχε αποδεχθεί
την ήττα στον Πρώτο.
Και τελικά το κόστος
που είχε υποστεί
ήταν ακόμα μεγαλύτερο
με τη δεύτερη ήττα της.
Αυτό γινόταν και τώρα.
Η πλαστή υπερδύναμη είχε
υποτιμήσει την αντοχή
των δημοκρατιών της Συμμαχίας.
Επειδή ήταν η ίδια σκληρή
θεώρησε ότι δεν θα υπήρχε
καμία ισχυρή αντίσταση
κι ούτε ανατροφοδότηση
της αντεπίθεσης.
Έτσι έπεσε μόνη της
στην παγίδα της πραγματικότητας
που ήταν πιο ισχυρή
κι από την προπαγάνδα της.
Δεν μπορούσε πια να νικήσει
κι έψαχνε έναν τρόπο
να ξεφύγει από την ήττα της
που γινόταν όλο και πιο βαθιά
χωρίς να έχει πείσει
απολύτως κανέναν
για τους στόχους που είχε βάλει
και ήταν πλέον ξεβράκωτη.