Σε κάθε εποχή που είχε διασχίσει,

τα θέλω ήταν πάντα έτσι.

Ο καθένας ήθελε να έχει

ενώ αυτός ήταν μόνο.

Κι έπρεπε να τους δίνει από το είναι του.

Χωρίς να βλέπουν την αξία της θυσίας.

Όλοι ήθελαν κάτι από το έργο του

διότι ήταν ο μοναδικός τρόπος που είχαν βρει

για να κατέχουν κάτι.

Όλοι έλεγαν ότι πίστευαν

αλλά στην τελική ήθελαν να έχουν πίστη

κι όχι να είναι πίστη.

Δεν έβλεπαν ότι ήταν το έργο του

και τίποτα άλλο

γιατί δεν είχε τίποτα άλλο από το είναι του.

Δεν κοίταζαν ότι δεν κρατούσε τίποτα

από τις δημιουργίες του

κι ήταν όλες για αυτούς.

Αυτοί εξέταζαν μόνο τι είχαν στα χέρια τους

διότι μόνο αυτό είχε σημασία

χωρίς να βλέπουν ότι ήταν απλώς

μια εκφυλισμένη προβολή

της πολυκυκλικής υπερδομής

της βαθύτητας.