Τους φώτιζαν μόνο τα μποζόνια

αλλά όλοι ήθελαν φερμιόνια.

Αυτό ήταν το παράδοξο με το φως της πίστης.

Και γι’ αυτόν τον λόγο το κάστρο του φωτός

ήταν αόρατο για τους πάντες.

Έβλεπαν μόνο τον στάβλο

κι όχι το βασίλειο.

Έβλεπαν μόνο την αγορά

κι όχι το κάστρο.

Έβλεπαν μόνο τη μάρκα

κι όχι το μονόγραμμα.

Δεν διάβαζαν τα ιερά κείμενα

ούτε καταλάβαιναν την εραλδική

άρα πώς να καταλάβουν

τη βαθιά αγάπη;

Αυτό που είχε σημασία ήταν μόνο

τι θα έπαιρναν

κι όχι τι έδινε.

Είχαν στο μυαλό τους μόνο τα σταφύλια της οργής

και ποτέ την άμπελο της αρμονίας.

Δεν ήθελαν τη μοιρασιά

αλλά το μερίδιό τους.

Γι’ αυτούς η ουσία ήταν η ιδιοκτησία

και δεν έβλεπαν ότι δεν είχε σημασία για εκείνον.