Η παράδοση δεν επαρκούσε για την πίστη.

Κι η πίστη πάντα ερευνούσε.

Ήταν σε εξέλιξη διότι έπλαθε το μέλλον

με την κατανόηση της βαθύτητας.

Δεν ήταν μια επινόηση αλλά τρόπος ζωής.

Η ύλη του φωτός ήταν η ουσία.

Η τεράστια προσφορά ήταν κατανοητή

μόνο από τους πιστούς

δηλαδή αυτούς που είχαν πηγαία αγάπη

για την πηγή της αγάπης.

Χωρίς αυτήν η ζωή ήταν μόνο ύπαρξη

άνευ ουσίας.

Μόνο με την ουσία η ύπαρξη

μεταμορφωνόταν σε ζωή.

Έτσι και το μέταλλο γινόταν σπαθί

κι η ασπίδα, οικόσημο.

Το τζάκι δεν ήταν μόνο μάρμαρο.

Και το πρόσφορο μόνο σφραγίδα.

Αλλιώς ο Χρόνος θα ήταν μόνο μήνες.

Ενώ ο Χρόνος ξεπερνούσε το έτος

διότι υπήρχε και πριν και μετά.

Ήταν ζωή κι όχι μόνο ύπαρξη.

Ήταν επίτευγμα κι όχι μόνο πράξη

διότι ήταν πολυκυκλικός.