Ακόμα και οι πιστοί ξαφνιάστηκαν

με τα χιλιόχρονα χρονικά

διότι ξεπερνούσαν κάθε όριο της φαντασίας τους

που ήταν τελικά πολύ περιορισμένη.

Έψαχναν λεπτομέρειες για πράγματα

που ήταν εντελώς ανούσια

και δεν έβλεπαν τη μεγάλη εικόνα

από την οποία ξεχείλιζε φως από παντού

διότι όλο το δέντρο ήταν φωτεινό

κι όχι μόνο ένα κλαδί ή μερικά.

Ήταν θέμα ολότητας.

Έτσι συνέχιζε ασταμάτητα κι ακάθεκτα

για να ζήσει η χρονογέφυρα.

Γι’ αυτόν τον λόγο δεν ήταν ευάλωτος στην προπαγάνδα

των εποχών όσο ισχυρή και να ήταν.

Δεν αφορούσε μόνο τις βαρβαρότητες

του πράσινου, του κόκκινου ή του μαύρου.

Ο Ψυχοπόλεμος ήταν πάντα ο ίδιος

κι ήταν η Ανθρωπότητα ενάντια στη βαρβαρότητα.

Έτσι όσοι θεωρούσαν ότι η έννοια

proxy war ήταν θεμελιακή

δεν μπορούσαν καν να υποψιαστούν

την έννοια time war.

Κι όμως ο Ψυχοπόλεμος ήταν Χρονόπολεμος.